- ابوالهیجاء اصفهانی (اَ بُلْ هََ)
شهفیروزبن شعیب عبدالسید بن منصور اصفهانی. یاقوت گوید: او ادیبی فاضل و شاعر و در نظم و نثر مجید بود. وی ادب از ابی جعفرمحمد بن احمد بن مسلمه و استادان دیگر فراگرفت. و او را مقاماتی است که به سال 490 هجری قمری انشا کرده است و وفات وی به سال 530 هجری قمری بود و از شعر اوست:
لااستلذ العیش لم أدأب له
طلباً و سعیاً فی الهواجر و الغلس
و أری حراماً ان یواتینی الغنی
حتی یحاول بالعناء و یلتمس
فاحبس نوالک عن اخیک موفّرا
فاللیث لیس یسیغ الا ما افترس.
و نیز او راست:
و ساق بت اشرب من یدیه
مشعشعه بلون کالنجیع
فحمرتها و حمره وجنتیه
و نورالکاس فی نورالشموع
ضیاء حارث الأبصار فیه
بدیع فی بدیع فی بدیع.
و رجوع به فوات الوفیات ج 1 ص 188 شود
لااستلذ العیش لم أدأب له
طلباً و سعیاً فی الهواجر و الغلس
و أری حراماً ان یواتینی الغنی
حتی یحاول بالعناء و یلتمس
فاحبس نوالک عن اخیک موفّرا
فاللیث لیس یسیغ الا ما افترس.
و نیز او راست:
و ساق بت اشرب من یدیه
مشعشعه بلون کالنجیع
فحمرتها و حمره وجنتیه
و نورالکاس فی نورالشموع
ضیاء حارث الأبصار فیه
بدیع فی بدیع فی بدیع.
و رجوع به فوات الوفیات ج 1 ص 188 شود